ภาพยนตร์ไคจู หรือสัตว์ประหลาดยักษ์ เป็นหนึ่งในนวัตกรรมภาพยนตร์ที่ได้รับความนิยมอย่างกว้างขวางในช่วงหลายยุคสมัย มีทั้งช่วงที่เป็นกระแสชื่นชอบทั่วโลก บ้างก็อยู่ในช่วงซบเซา และสัตว์ประหลาดยักษ์มากมายหลายตัวก็เป็นที่จดจำในหมู่ผู้ชมเป็นเวลานาน ซึ่งถ้าหากกล่าวถึงสัตว์ประหลาดยักษ์ในดวงใจของคนส่วนใหญ่ ในด้านความยิ่งใหญ่ แข็งแกร่ง และวีรกรรมที่น่าจดจำแล้ว เชื่อว่าในใจของหลาย ๆ ท่านย่อมนึกถึง “ก็อดซิลล่า – Godzilla” อย่างแน่นอน
และในโอกาสนี้ เราจึงจะมาแนะนำให้ทุกท่านได้รู้จักกับเจ้าสัตว์ประหลาดระดับตำนานจากอดีตจนถึงปัจจุบันกันครับ
ก็อดซิลล่า ถือกำเนิดจากไอเดียของ โทโมยูกิ ทานากะ โปรดิวเซอร์ของสตูดิโอ TOHO ที่กำลังผิดหวังจากผลงานหนังสงครามร่วมสร้างกับฟิลิปปินส์ เป็นหมันอันเนื่องมาจากการต่อต้านของชาวฟิลิปปินส์เอง ซึ่งในขณะที่เขากำลังนั่งเครื่องบินกลับแดนอาทิตย์อุทัยก็ได้อ่านนิตยสารธุรกิจ และพบว่าภาพยนตรืไดโนเสาร์บุกนิวยอร์คเรื่อง The Beast from 20,000 Fathoms ทำรายได้ดีที่อเมริกา จุดนั้นเอง ทำให้เขาเกิดไอเดียอยากสร้างภาพยนตร์สัตว์ประหลาดยักษ์บุกญี่ปุ่นขึ้น
โปรดิวเซอร์ทานากะ จึงได้ร่วมมือกับ เอย์จิ ซึบุราย่า มือเทคนิคพิเศษ และ อิจิโร่ ฮอนดะผู้กำกับมือฉมัง ในการร่วมคิดไอเดียภาพยนตร์สัตว์ประหลาดบุกโตเกียว โดยมีเป้าหมายคือ สื่อถึงบาดแผลชาวญี่ปุ่นจากสงครามโลกครั้งที่ 2 จากระเบิดปรมาณูที่ฮิโรชิม่าและนางาซากิ โดยได้ไอเดียจากการนำไดโนเสาร์ไทแรนโนซอรัส (Tyrannosaurus – ไดโนเสาร์กินเนื้อ ยืนสองขา) และ สเตโกซอรัส (Stegosaurus – ไดโนเสาร์ที่มีแผงหลังเรียงเป็นแถว) มาผสมกันพร้อมกับออกแบบผิวหนังให้ดูแตกเป็นริ้ว ๆ เสมือนเป็นบาดแผลจากนิวเคลียร์
Godzilla 1954 (ก็อดซิลล่าตัวแรกสุด)
นี้คือก็อดซิลล่าตัวแรกสุดที่ปรากฏตัวออกมา และเป็นตัวแรกของทุกไทม์ไลน์ภาพยนตร์ก็อดซิลล่า (ยกเว้นเวอร์ชั่นอเมริกา) ก็อดซิลล่าตัวนี้เป็นไดโนเสาร์ดึกดำบรรพ์ลึกลับที่ไม่มีนักวิทยาศาสตร์คนไหนเคยค้นพบ มันหลับจำศีลใต้มหาสมุทรแปซิฟิคเป็นเวลาหลายล้านปี ก่อนที่จะตื่นขึ้นมาด้วยน้ำมือมนุษย์จากการทดลองนิวเคลียร์ และออกมาอาละวาดบนโตเกียวจนราบเป็นหน้ากอง
สำหรับรูปโฉมของก็อดซิลล่าตัวนี้ หน้าตาของมันจะมีดวงตาเล็ก ๆ และบิดเบี้ยวไปบ้าง อันเนื่องมาจากเทคนิคการสร้างชุดในตอนนั้นยังไม่ดีพอ ทำให้การปั้นหน้าออกมาไม่ได้เป๊ะ รวมถึงรูปร่างดูมือเล็กและพิการไปบ้าง แต่ด้วยการที่หนังเลือกที่จะนำเสนอแบบหนังขาวดำ ทำให้ช่วยปกปิดจุดบกพร่องเรื่องชุด และเสริมความน่ากลัวของมันเข้าไป ก็อดซิลล่าตัวนี้มีความสูงน้อยที่สุดในทุก ๆ ตัว เพราะมีความสูงเพียงแค่ 50 เมตรเท่านั้น (ซึ่งแม้ว่าจะน้อย แต่ในสมัยนั้นที่ตึกสูง ๆ ยังมีไม่มากก็ถือว่าสูงเท่าตึกส่วนใหญ่แล้ว) มีความสามารถในการพ่นไฟ Atomic Breath หลอมละลายทุกอย่างในพริบตา
ในจุดจบของภาพยนตร์ ก็อดซิลล่าตัวนี้เสียชีวิตจากน้ำมือของ ดร.เซริซาว่า ที่ประดิษฐ์อาวุธร้ายชื่อว่า อ๊อกซิเจนเดสทรอยเยอร์ ที่ทำลายสิ่งมีชีวิตที่ใช้อ๊อกซิเจนในการหายใจทุกตัว รวมถึงก็อดซิลล่าด้วย แต่ว่าซากของมันที่ยังอยู่ในทะเล ได้ถูกนำมาใช้ในภาพยนตร์ภาคอื่น ๆ หลังจากนี้อีกมากมาย รวมถึงเหตุการณ์ในก็อดซิลล่าภาคนี้ถือเป็นจุดเริ่มต้นของหนังก็อดซิลล่าญี่ปุ่นแทบทุก ๆ ภาคที่สร้างต่อมา
Showa Godzilla (ก็อดซิลล่ายุคโชวะ)
หลังจากการตายของก็อดซิลล่าตัวแรก และความนิยมอย่างมหาศาลของภาพยนตร์ จึงไม่แปลกที่ TOHO จะรีบเข็นภาคต่อออกมาในชื่อ Godzilla Raids Again ซึ่งภาคนี้ก็อดซิลล่าจะเป็นตัวใหม่ที่หลับไหลอยู่ในโลกและตื่นขึ้นมาจากการทดลองนิวเคลียร์ที่ชายฝั่งโอซาก้า ซึ่งในภาคนี้มันก็ได้ปะทะกับไดโนเสาร์โบราณอีกตัวที่มีหนามเต็มหลังนาม แองกีรัส และออกอาละวาดอีกหลายครั้ง โดยโชวะก็อดซิลล่านับเป็นก็อดซิลล่าที่ปรากฏตัวเยอะที่สุดในหนังซีรีส์นี้ เพราะปรากฏตัวมากถึง 14 ภาค และยังมีคู่ปรับมากที่สุดในก็อดซิลล่าทุก ๆ ภาคอีกด้วย
ไม่เพียงเท่านี้ โชวะก็อดซิลล่า ยังเป็นก็อดซิลล่าตัวแรกที่ได้ปะทะกับคู่ปรับตลอดกาลหลายตัวอย่างมอธร่า คิงกิโดร่า เมก้าก็อดซิลล่า โดยความสูงของมันยังอยู่ในระดับไม่เกิน 50 เมตรเช่นเดียวกับตัวแรก หน้าตาของโชวะก็อดซิลล่ามีการเปลี่ยนแปลงมากที่สุดตัวนึงของซีรีส์ เนื่องจากต้องเปลี่ยนเพื่อให้เข้ากับตลาดของหนังที่เจาะไปทางกลุ่มเด็ก ๆ แทน ฉะนั้นก็อดซิลล่าตัวนี้จะมีความดุร้ายเพียงแค่ช่วงแรก ๆ ของเรื่อง ก่อนจะปรับลักษณะนิสัยใหม่อันเนื่องมาจากมันมีลูกชายนาม มินิล่า ทำให้มีความอบอุ่นและใจดีขึ้น จนในที่สุดมันได้กลายเป็นพวกเดียวกับฝั่งมนุษย์ และคอยปกป้องญี่ปุ่นแทน
นอกจากนี้โชวะก็อดซิลล่ายังถือเป็นก็อดซิลล่าที่มีความสามารถหลากหลายมากที่สุดในซีรีส์ ไล่มาตั้งแต่ Atomic Breath ที่กลายเป็นลำแสงสีฟ้าอันเป็นเอกลักษณ์จนถึงปัจจุบัน ต่อมาเริ่มมีความเป็นมนุษย์สูงขึ้นมาก ทั้งกระโดดโลดเต้นได้ ชูสองนิ้วได้ จับศัตรูเหวี่ยง พูดคุยกับสัตว์ประหลาด ไปจนถึงการใช้หางไถลพื้นกระโดดเตะขาคู่ใส่ศัตรู ไปจนถึงอึดระดับมหากาฬที่ไม่มีอาวุธชิ้นไหนของมนุษย์ทำอะไรมันได้ เรียกว่าทุกความสามารถโอเวอร์จนผิดกับขนาดตัวของมัน แต่นั่นคือเพื่อเปิดตลาดให้กับเด็ก ๆ โชวะก็อดซิลล่าปรากฏตัวครั้งสุดท้ายในภาค Terror of Mechagodzilla หลังจากที่มันสู้ศึกมายาวนาน ก็อดซิลล่าผู้แสนดีตัวนี้ก็กลับลงทะเลและหลับไหลไปตลอดกาล เป็นอันปิดฉากโชวะก็อดซิลล่าลงเพียงเท่านี้
ทว่า สาเหตุในโลกจริงของการสิ้นสุดโชวะก็อดซิลล่านั้น ก็เพราะการเสื่อมความนิยมทั้งรายได้และกระแสในหนังชุดก็อดซิลล่าจน TOHO ต้องยุติการสร้างไปนั่นเอง
Heisei Godzilla (ก็อดซิลล่ายุคเฮเซ)
ถ้าให้พูดจริงจัง ยุคนี้น่าจะเป็นก็อดซิลล่าที่แฟน ๆ ชอบที่สุด และติดตาหลาย ๆ คนที่พึ่งมารู้จักก็อดซิลล่ามากที่สุด (ตามเจนเนอเรชั่นที่ตลาดวิดีโอและภาพยนตร์ในไทยเริ่มคึกคักกว่ายุคก่อนหน้านี้ ที่ก็อดซิลล่าบางภาคอาจหาดูได้จากช่องโทรทัศน์เท่านั้น) ซึ่งด้วยดีไซน์ของเฮเซก็อดซิลล่าที่ดุดัน กำยำน่าเกรงขามกว่าที่ผ่านมา พร้อมทั้งตัวภาพยนตร์ที่เป็นซีรีส์ Heisei ทั้งหมด 7 ภาค ล้วนสนุกเข้มข้นและยอดเยี่ยมจนกลายเป็นหนังขวัญใจหลาย ๆ คนในวัยเด็ก โดยเฮเซก็อดซิลล่าจะมีจุดกำเนิดที่แตกต่างจากตัวแรกและโชวะ เพราะแต่เดิมมันคือไดโนเสาร์พันธุ์ ก็อดซิลล่าซอรัส ที่จำศีลและตื่นขึ้นมาอันเนื่องมาจากการทำสงครามของทหารญี่ปุ่นและอเมริกาบนเกาะ ทำให้มันตื่นขึ้นและอาละวาดไปทั่ว สุดท้ายมันถูกจู่โจมจากทหารสหรัฐอเมริกาจนอาการปางตาย แต่แล้วการทดลองนิวเคลียร์ทำให้มันคืนชีพและกลายพันธุ์จนกลายเป็น ก็อดซิลล่า
ก็อดซิลล่ายุคเฮเซนี้ ปรากฏตัวครั้งแรกใน Godzilla 1984 ภาพยนตร์ที่ TOHO กลับมาทำอีกครั้งหลังจากที่พบว่ายอดเช่าและขาย VHS ของโชวะก็อดซิลล่าทำรายได้ดี จนน่าจะนำกลับมาสร้างใหม่ โดยอ้างอิงเหตุการณ์จากภาคก่อนเพียงแค่ Godzilla 1954 และตัดความต่อเนื่องในช่วงยุคโชวะทิ้งทั้งหมด แล้วตีความก็อดซิลล่าให้กลับมาเป็นสัตว์ประหลาดที่ดุร้ายและเป็นภัยคุกคามต่อมนุษยชาติอีกครั้ง
โดยความสามารถของก็อดซิลล่าตัวนี้ จะมีความสูงไล่ตั้งแต่ 80 เมตร ไปจนถึง 100 เมตร (ซึ่งปรับสเกลความสูงเพิ่มตามตึกรามบ้านช่องที่สูงขึ้นในสมัยนั้น) ความสามารถที่ปล่อย Atomic Breath ได้อย่างรุนแรงก็มีอยู่เช่นเดิม รวมถึงยังเป็นการเปิดเผยเรื่องราวของ G-Cell เซลล์ในร่างกายของก็อดซิลล่าที่มีพลังในการฟื้นตัวขั้นสุดยอดจนแทบทำให้มันกลายเป็นอมตะ ซึ่งเป็นสิ่งที่อธิบายความอึดระดับมหากาฬของก็อดซิลล่าทุก ๆ ตัว และยังเป็นแกนหลักของเนื้อหาในยุคเฮเซ ที่มนุษย์พยายามแก่งแย่งชิง G-Cell มาเป็นของตนเองเพื่อเป้าหมายบางอย่าง
โดยเจ้า G-Cell ยังกลายพันธุ์ไปเป็นศัตรูของก็อดซิลล่ายุคนี้อย่าง ต้นไม้ปีศาจ Biolante ที่นำ G-Cell ไปผสมกับต้นไม้และจระเข้ หรือ Space Godzilla ที่เกิดจากการที่ G-Cell ของก็อดซิลล่าซึ่งติดร่าง Mothra ล่องลอยไปในอวกาศจนเกิดการกลายพันธุ์ นอกจากนี้ ก็อดซิลล่าตัวนี้ก็มีลูกชายนามว่า ก็อดซิลล่าจูเนียร์ ที่เกิดจากไข่อีกด้วย
Burning Godzilla (ศึกอวสานก็อดซิลล่า)
ที่จริงแล้ว Burning Godzilla ก็เป็นก็อดซิลล่าเฮเซตัวเดียวกัน แต่เนื่องจากดีไซน์ที่เปลี่ยนไป และเป็น 1 ในดีไซน์ที่แฟน ๆ ก็อดซิลล่าจดจำกันมากที่สุดจึงขอแยกออกมาครับ โดยร่าง Burning จะมีรูปลักษณ์แบบเดียวกับก็อดซิลล่ายุคเฮเซยกเว้นบริเวณตัวมันจะมีผิวส่วนใหญ่เป็นสีส้มเพลิง ดวงตาสีส้ม และมีเปลวควันระอุพวยพุ่งออกมาตลอดเวลา อันเนื่องมาจากปฏิกิริยากัมมันตภาพรังสีในตัวของมันเกิดความร้อนมากขึ้นจนแสดงออกมาเป็นสีผิวส้มเพลิง และตามท้องเรื่อง มันได้กลายเป็นระเบิดนิวเคลียร์ขนาดใหญ่เดินได้ไปแล้ว เพราะร่างกายของมันพร้อมจะระเบิดได้ตลอดเวลา และระเบิดนั้นจะสร้างความเสียหายให้กับโลกอย่างใหญ่หลวง รวมถึง Atomic Breath ที่เคยเป็นสีฟ้าก็เปลี่ยนไปเป็นสีส้มเช่นกัน
Burning Godzilla ปรากฏตัวในภาค Godzilla vs Destoroyah ภาคเดียว และถือเป็นการปิดฉากยุคเฮเซของก็อดซิลล่าลงด้วย (ในชื่อไทยว่า ศึกอวสานก็อดซิลล่า) ท้ายเรื่องนั้น จากความแค้นที่ก็อดซิลล่าจูเนียร์ถูกสังหาร ทำให้มันเอาชนะ Destoroyah สัตว์กลายพันธุ์จากทะเลที่แข็งแกร่งมากได้สำเร็จ ในที่สุด ร่างของก็อดซิลล่าก็ไม่อาจทนความร้อนได้อีกต่อไปและกำลังจะระเบิด ทางฝ่ายมนุษย์จึงได้ส่ง Super X3 ฉีดสารแช่แข็งเพื่อหยุดยั้งการระเบิดนั้น และนั่นทำให้ร่างของก็อดซิลล่าหลอมละลายจนเหลือแต่กระดูกและสิ้นชีพไป ก่อนที่ตอนจบ ได้ปรากฎเงาของก็อดซิลล่าจูเนียร์ ลุกขึ้นมาจากความตายและคำรามแทนผู้ชุบเลี้ยงที่เสียชีวิตไป เป็นการบอกใบ้กลาย ๆ ว่า ถ้ามีภาพยนตร์ก็อดซิลล่าถัดจากนี้ ก็คงจะเป็นเรื่องราวของมันนั่นเอง
American Godzilla 1998
ที่จริงแล้ว ทางอเมริกามีความนิยมในหนังก็อดซิลล่ามาซักระยะนึงแล้ว ในฐานะหนังคัลท์ และเป็น 1 ในวัฒนธรรมของคนญี่ปุ่นที่ชนชาติอเมริกันรู้จักไม่แพ้ ซามูไร และ นินจา การพยายามนำก็อดซิลล่าไปสู่แวดวงภาพยนตร์ฮอลลีวู้ด มีมาตั้งแต่จบยุคโชวะ แต่สุดท้ายก็ไปไม่ถึงฝั่งฝันอันเนื่องมาจากไม่มีสตูดิโอไหนกล้าให้ทุนสร้างกับภาพยนตร์ที่เอาคนมาใส่ชุดยางตบตีกัน แต่ในที่สุดความฝันก็เป็นจริงเมื่อปี 1997 หลังจากความสำเร็จของ Independence Day ของผู้กำกับโรแลนด์ เอเมอริช ทำให้เจ้าตัวไปขอ TriStar อยากที่จะสร้างก็อดซิลล่าของอเมริกาขึ้นมา เนื่องด้วยเครดิตที่ดีทำให้เค้าได้ทุนสร้าง และเดินการถ่ายทำในทันที
America Godzilla มีชื่อเรียกอีกอย่างว่า Zilla อันเนื่องมาจากแฟน ๆ บางส่วนไม่ยอมรับให้มันเป็นก็อดซิลล่าจึงตัดคำว่า God ออกไป โดยเจ้าตัวนี้เปลี่ยนดีไซน์จากเดิมที่เป็นไดโนเสาร์กลายพันธุ์ กลายเป็นกิ้งก่าอีกัวน่าที่กลายพันธุ์จากการทดลองนิวเคลียร์ โตผิดขนาดตนมีลักษณะคล้ายกับไดโนเสาร์ โดยมันบุกขึ้นมาถล่มนิวยอร์ค และวางไข่เพื่อขยายพันธุ์ที่ Madison Square Garden อันเนื่องมาจากมันกลายพันธุ์มาจากอิกัวน่า ทำให้มันมี 2 เพศในตัวและวางไข่ได้ทันทีโดยไม่ต้องมีการสืบพันธุ์
Zilla มีความสูงราว ๆ 60 เมตร มีแผงหลังหนาม ๆ คล้ายก็อดซิลล่าดั้งเดิม แต่ไม่มีท่า Atomic Breath อันเป็นเอกลักษณ์ มีเพียงแค่การพ่นลมหายใจความแรงสูงจนทำให้รถระเบิดได้ ไม่มีความอึดระดับมหากาฬ แต่แลกมาด้วยความว่องไวและความเร็วในการเคลื่อนที่ซึ่งมากที่สุดในบรรดาก็อดซิลล่าทั้งหมด (นึกถึงไดโนเสาร์ใน Jurassic Park ได้) นอกจากนี้มันยังสามารถปีนตึกได้ มีความฉลาดในการซ่อนตัวและหลอกล่อศัตรู จึงนับว่าเป็นก็อดซิลล่าที่มีความฉลาดมากที่สุดด้วยถ้าเทียบกับคู่ต่อสู้อย่างมนุษย์
จุดจบของ Zilla มาจากการที่มันถูกหลอกล่อให้ไปติดสายเคเบิ้ลบนสะพาน และถูกทหารถล่มยิงด้วยมิซไซล์จนเสียชีวิต แต่ในตอนท้ายก็มีการเปิดเผยว่า ยังมีไข่ที่รอดชีวิตจากการถล่มของทหารที่ Madison Square Garden อยู่ เผื่อไว้ทำภาคต่อ ซึ่งน่าเสียดายที่แม้หนังจะทำเงิน แต่การตอบรับจากนักวิจารณ์ ผู้ชม และเหล่าแฟนคลับก็อดซิลล่าออกมาแง่ลบแบบสุด ๆ ทั้งจุดที่แตกต่างจากก็อดซิลล่าดั้งเดิมมากเกินไป ไปจนถึงความไม่สมเหตุสมผลหลาย ๆ อย่างในเรื่อง จนถึงขนาดว่าคุณเคนปาชิโร่ ซัตสึมะ ผู้สวมชุดก็อดซิลล่ายุคโชวะต้องออกจากโรงทั้งที่หนังฉายไปไม่จบ เพราะทนดูในสิ่งที่เห็นบนจอไม่ได้ ในขณะเดียวกัน ฝ่ายที่เดือดที่สุดก็เห็นจะเป็น TOHO เพราะถึงกับไม่อนุญาติให้ Tristar สร้างภาคต่อ จึงทำให้เนื้อหาหลังจากนี้ออกมาในรูปแบบของ อนิเมชั่นฉายทางโทรทัศน์แทน และนำเสนอการต่อสู้ของ Zilla ตัวใหม่กับสัตว์ประหลาดอื่น ๆ
Millennium Godzilla
หลังจากที่ฮอลลีวู้ดได้พลิกโฉมก็อดซิลล่าจนขัดใจแฟน ๆ ทั่วโลกไป ทำให้แผนเดิมที่ TOHO จะปิดตำนานหยุดสร้างก็อดซิลล่าตั้งแต่ภาค Godzilla vs Destoroyah นั้นต้องเป็นอันยกเลิก และรีบสร้างก็อดซิลล่าภาคใหม่ขึ้นมาเพื่อเป็นรีแบรนด์สิ่งที่ฮอลลีวู้ดทำเอาไว้ขึ้นมาใหม่ปี 1999 ซึ่งถือเป็น Millennium Godzilla
Millennium Godzilla จะแตกต่างจากยุคอื่น แต่ไม่ใช่ในแง่ดีไซน์ เพราะพื้นฐานดีไซน์ตัวแรกจะมีลักษณะคล้ายกับตัวของยุคเฮเซแต่รูปร่างดูผอมเพรียวขึ้น และหน้าตาก็ดูหล่อขึ้น (รู้สึกแบบนั้นจริง ๆ นะ) แต่ในจำนวน 6 ภาคของ Millennium Godzilla นั้น ก็อดซิลล่าจะไม่ใช่ตัวเดียวกัน หรือ ไม่ได้เดินเรื่องต่อกัน จะมีเพียงแค่ภาค Godzilla x Mechagodzilla และ Godzilla x Mothra x Mechagodzilla Tokyo SOS ที่จะมีการดำเนินเรื่องต่อกัน นอกนั้นแต่ละภาคจะไม่เกี่ยวข้องกันใด ๆ ทั้งสิ้น แม้จะเป็น Millennium เหมือนกันก็ตาม (และแน่นอน เรื่องราวทุกภาคของยุคนี้ จะไม่เกี่ยวข้องก็อดซิลล่ากับยุคโชวะ และ เฮเซ แต่จะอิงกับแค่ภาคแรก 1954 เท่านั้น)
โดยก็อดซิลล่ายุค Millennium นี้จะขอแบ่งออกเป็น 3 แบบ ซึ่งขอเรียกตามสไตล์ของผู้เขียน
แบบธรรมดา – จะปรากฏตัวในภาค 1999 , Megagirus , Godzilla x Mechagodzilla และ Godzilla x Mothra x Mechagodzilla จะมีลักษณะเหมือนตัวเฮเซแต่รูปร่างเพรียวลมกว่า สเกลส่วนสูงก็ปรับลดไปเหมือนยุคโชวะ ซึ่งจุดกำเนิดไม่ทราบแน่ชัด เพราะไม่มีการเฉลยออกมาในภาพยนตร์ (แต่บ้างก็เชื่อกันว่าต่อยอดมาจากจูเนียร์ที่คืนชีพมาจากภาค Godzilla vs Destoroyah ซึ่งตัวยังไม่ใหญ่มากนัก) ความสามารถเบื้องต้นก็ใกล้เคียงกับก็อดซิลล่าที่ผ่าน ๆ มา
แบบ GMK – ปรากฏตัวในภาค Godzilla x Mothra x KingGhidorah ซึ่งตัวนี้จะแตกต่างไป รูปร่างลักษณะคล้ายคลึงกับตัวปี 1954 แต่มีขนาดใหญ่ขึ้นเล็กน้อย จุดเด่นที่สุดคือดวงตาของมันเป็นสีขาวทั้งดวงดูอำมหิต โดยเจ้าตัวนี้คือตัวแรกสุดในปี 1954 ที่คืนชีพขึ้นมาจากวิญญาณอาฆาตของทหารญี่ปุ่นที่เสียชีวิตในสงครามโลกครั้งที่ 2 ทำให้มันตื่นขึ้นมา โดยมีความโหดแบบชนิดสุดขีด ทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางหน้า สามารถทำได้แม้กระทั้งการพ่น Atomic Breath ทะลุโลก และสุดโกงคือมันสามารถคืนชีพได้ทุกรูปแบบแม้ว่าจะเหลือแค่หัวใจก็ตาม ซึ่งในภาคนี้ สัตว์ประหลาดตัวอื่น ๆ รวมถึงตัวที่เคยเป็นวายร้ายอย่าง KingGhidorah จะกลายมาเป็นฝ่ายดี รวมพลังกันต่อสู้กับก็อดซิลล่าแทน แต่แน่นอนว่าไม่มีใครสามารถล้มราชันได้
แบบ Final Wars – ปรากฏตัวในภาค Godzilla Final Wars อันเป็นภาคสุดท้ายที่ TOHO จะสร้าง (คำยืนยันในตอนนั้น) เพราะรายได้ที่หดหายไปมากของก็อดซิลล่าเนื่องจากภาพยนตร์แนวไคจูนั้นเสื่อมความนิยมลง ทำให้ TOHO ตัดสินใจปิดฉากด้วยภาค Final Wars นั่นเอง ซึ่งภาคนี้ ก็อดซิลล่าจะมีรูปร่างผอมเพรียวมากที่สุด มีสัดส่วนที่คล้ายมนุษย์ ทำให้มันสามารถออกท่าทางได้มากกว่าก็อดซิลล่าตัวอื่น ๆ ทั้งการวิ่งในระยะสั้น ๆ การโยนศัตรู เหวี่ยงหางแบบโหด ๆ พ่น Atomic Breath แบบรุนแรง และอื่น ๆ ที่คุณไม่คิดว่าก็อดซิลล่าจะทำได้ มันก็พยายามทำให้เราเห็น ซึ่งเลยมีทฤษฏีที่ออกมาบอกว่า เจ้าตัวนี้มันคือ โชวะก็อดซิลล่า ที่หลับไหลและตื่นขึ้นมา อันเนื่องมาจากความสามารถสุดโม้มากมาย และการต่อสู้เพื่อปกป้องโลก ก็มีความใกล้เคียงกับโชวะก็อดซิลล่า และการปรากฏตัวของมินิล่า (ลูกชายของก็อดซิลล่ายุคโชวะ) ทำให้แฟน ๆ หลายคนคาดเดากันไปในนั้น แต่ท้ายที่สุดมันก็ไม่มีเฉลยในภาพยนตร์ อย่างไรก็ตาม ก็อดซิลล่าในภาคนี้ถือว่าพยายามรวมฮิตทุก ๆ อย่างที่แฟน ๆ ชื่นชอบ ทั้งการรวมพลสัตว์ประหลาดแทบทุกตัวที่เคยปรากฎมาในซีรี่ยส์ยุคโชวะ เต็มไปด้วยฉากต่อสู้อันดุเดือดแทบทั้งเรื่อง ซึ่งถือได้ว่าเป็นการปิดฉากที่สมกับชื่อ Final Wars ทีเดียว แต่ก็มีเสียงวิจารณ์อยู่บ้างว่าหนังใส่ทุกอย่างมา “เยอะเกินไป” จนไม่ค่อยมีอะไรน่าจดจำเป็นพิเศษ
Legendary Godzilla
แม้ว่าภาพยนตร์ก็อดซิลล่าฉบับญี่ปุ่นจะยุติการสร้างไป แต่แฟน ๆ หลายคนทั้งรุ่นเก่าและรุ่นใหม่ก็ยังคงคาดหวังการกลับมาของราชันสัตว์ประหลาดตัวนี้อยู่ ซึ่งก็ดูเหมือนฝั่งที่สนใจจะนำมันกลับมาจริง ๆ คือ ฮอลลีวู้ด โดยคราวนี้เป็นหน้าที่ของ Legendary Picture ที่อยากจะสร้างก็อดซิลล่าออกมาเพื่อเฉลิมฉลองวาระครบ 60 ปี ของซีรีส์นี้ที่จะมาในปี 2014 ซึ่งการเจรจาก็ไปได้สวยดี อาจจะเพราะกาลเวลาเยียวยาให้ TOHO ไว้ใจฮอลลีวู้ดว่าจะไม่ทำอะไรเพี้ยน ๆ แบบปี 1998 ออกมา และผลงานก็ออกมาดูดีตามที่หวังไว้เสียด้วย
สำหรับก็อดซิลล่าฉบับ Legendary นั้นสิ่งที่ชัดเจนอย่างแรกเลยคือ มันตัวใหญ่อ้วนท้วมสมบูรณ์มาก จนหลายคนเรียกชื่อเล่นมันว่า พี่หมี และมีขนาดตัวใหญ่ที่สุดในบรรดาก็อดซิลล่าทั้งหมด (บ้างก็มีความเห็นอธิบายว่า เพราะด้วยขนาดที่ใหญ่มาก ตามหลักฟิสิกส์ก็จำเป็นต้องมีรูปร่างที่ใหญ่โตเพื่อรองรับน้ำหนักที่มากนั่นเอง) โดยในภาพยนตร์ระบุว่า ก็อดซิลล่าคือสัตว์ดึกดำบรรพ์ที่อยู่บนโลกมาช้านาน แต่มันเกือบสูญพันธ์ไปจากการโจมตีและวางปรสิตภายในตัวของสัตว์ประหลาดนาม MUTO แต่ก็ไม่ใช่หายไปทั้งหมด ในช่วงปี 1954 มีก็อดซิลล่าที่เหลือรอดจากการล้างเผ่าพันธ์ตื่นจากการจำศีลและแหวกว่ายไปบริเวณเกาะแห่งหนึ่ง ทำให้ทางกองทัพสหรัฐต้องรีบจัดฉากทำเป็นการทดลองนิวเคลียร์บนเกาะนั้น แต่จริง ๆ คือแผนการสังหารเจ้าก็อดซิลล่า จากนั้นมันก็หายสาบสูญไป จนกระทั้ง 60 ปีต่อมาในปี 2014 มันได้กลับมาเนื่องจากมันสัมผัสถึงการมาของเจ้า MUTO ศัตรูคู่อาฆาตทางธรรมชาติ ที่มนุษย์ได้ทำการทดลองจนปลุกมันขึ้นมาถึง 2 ตัว ก็อดซิลล่าเลยต้องไปหยุดยั้งเพื่อคุมสมดุลของธรรมชาติใหม่อีกครั้ง
ซึ่งดูแล้ว ก็อดซิลล่าตัวนี้แม้ว่าจะออกมาจัดการกับศัตรูทางธรรมชาติ แต่ในทางกลับกัน ก็ดูจะเป็นมิตรกับมนุษย์คล้าย ๆ กับโชวะก็อดซิลล่าไปด้วย และความสามารถของมันก็เหมือนก็อดซิลล่าดั้งเดิมครบถ้วน อันได้แก่ความอึดมหากาฬและ Atomic Breath อันเป็นเอกลักษณ์ ซึ่งภาพยนตร์ได้รับคำชมและรายได้ที่ดี จนมีเป้าหมายที่จะสร้างภาค 2 ออกฉายในปี 2019 นี้แล้ว
Shin Godzilla (Godzilla Resurgence)
ให้หลังจากความสำเร็จของ Legendary Godzilla ไม่นาน ทาง TOHO ญี่ปุ่นก็ตัดสินใจกลับมาวางโปรเจ็คคืนชีพก็อดซิลล่าแบบญี่ปุ่นแท้ ๆ อีกครั้ง โดยได้มีการประกาศข่าวอย่างเป็นทางการตั้งแต่ปี 2015 และวางแผนออกฉายช่วงฤดูร้อนปี 2016 โดยใช้ชื่อว่า Shin Godzilla ซึ่งคำว่า Shin ในภาษาญี่ปุ่นนั้น ถ้าไม่มีคันจิกำกับแล้วจะตีความจากคำอ่านได้สองอย่างคือคำว่า “ใหม่” หรือ “แท้จริง” จึงมีแฟน ๆ วิเคราะห์กันไปต่าง ๆ นา ๆ บ้างก็มองว่า Legendary 2014 นั้น ก็อดซิลล่าดูเป็นฝ่ายดีมากเกินไป ยังถือว่าขัดกับตัวตนดั้งเดิมของก็อดซิลล่าที่ควรจะเป็นอยู่ จึงทำให้เป็นที่มาของก็อดซิลล่าตัวใหม่ตัวนี้
อย่างไรก็ตาม โปรเจ็คของ Shin นั้นเปิดตัวด้วยทีมงานที่น่าจับตามองมาก ไม่ว่าจะเป็น Hideaki Anno ผู้กำกับภาพยนตร์ Evangelion อันโด่งดังและเป็นที่โจษจันทางด้านมุมมองการนำเสนออย่างมาก และ Shinji Higuchi ผู้กำกับภาพยนตร์ Attack on Titan ฉบับคนแสดง ที่อาจจะไม่เป็นที่ปลื้มของแฟน ๆ มากนัก แต่เขาก็มีความเชี่ยวชาญด้านเทคนิคโปรดักชั่นผสมผสานกับโมเดลและซีจีที่มีเอกลักษณ์สูง โดยทั้งสองคนจะมาเป็นผู้กำกับร่วมในสุดยอดผลงานชิ้นนี้ ภายใต้คำโปรโมตว่า “นี่จะเป็นก็อดซิลล่าที่น่ากลัวที่สุดตัวหนึ่ง”
ปัจจุบันขณะที่ทุกท่านได้อ่านบทความนี้ ภาพยนตร์ได้มีการฉายในประเทศญี่ปุ่นและประสบความสำเร็จในด้านรายได้อย่างงดงามแล้ว ส่วนในประเทศไทย ได้มีการฉายรอบพิเศษที่ House RCA ในวันที่ 28 สิงหาคมที่ผ่านมา และจะเริ่มฉายรอบปกติตั้งแต่วันที่ 8 กันยายนเป็นต้นไป ดังนั้นแฟน ๆ ชาวไทยส่วนมากก็คงยังไม่ได้รับชมกัน
สำหรับตัวก็อดซิลล่าในภาพยนตร์เรื่องนี้ มีรูปโฉมที่แตกต่างจากก็อดซิลล่าที่ผ่านมาไปอีกขั้นหนึ่ง ด้วยส่วนสูงที่สูงใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยมีมา (118.5 เมตร) และมีผิวพรรณที่ดูน่าสยดสยอง คล้ายกับเนื้อเยื่อสีเทาเข้มที่เป็นแผลเหวอหวะทั้งตัวเผยให้เป็นผิวเนื้อสีแดงภายในซ้อนอยู่ ใบหน้าที่มีฟันเรียงเผยออย่างน่ากลัว และมีดวงตากลมไร้ชีวิตชีวา รวมถึงหางที่ยาวยืดจนดูแปลกตาและยังมีอวัยวะคล้ายโครงกระดูกที่ปลายหางผุดออกมาด้วย ทำให้เป็นที่วิพากษ์วิจารณ์ทั้งเสียงชื่นชอบและเสียงขยะแขยงเลยทีเดียว แต่ก็สมกับที่โปรโมตไว้ว่าจะเป็นก็อดซิลล่าที่น่ากลัวที่สุดตัวหนึ่งนั่นเอง และเชื่อว่าด้วยชื่อชั้นของผู้กำกับนั้น ก็อดซิลล่าตัวนี้จะต้องมีอะไรมากกว่าที่เห็นอย่างแน่นอน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น